Zeehonden en Pancake Rocks

De weg naar de zeehondenkolonie liep na Lyell langs de oevers van de Buller-rivier. De rivier heeft zich in duizenden jaren een weg gebaand door de rotsen. In de lente zijn jet boten, wildwatervaren en kanoën de topattracties. We constateerden dat het waterpeil aan het einde van de zomer te laag is voor deze activiteiten. Murchison is de laatste stad van belang in de regio Nelson. Door de goudkoorts ontwikkelde de stad zich vanaf 1860. Vanaf Murchison is het nog 90 minuten naar Westport waar buiten de stad een zeehonden kolonie is bij de Tauranga Bay. In het begin zijn ze moeilijk te vinden bij de rotsen. Als je eenmaal weet waar je moet zoeken en weet hoe te kijken, is het veel gemakkelijker en verrekijkers doen wonderen. De kolonie stond ooit op het punt van uitsterven maar door alle natuurbeschermingsactiviteiten zijn ze teruggekeerd en groeit de kolonie. Er zijn drie kolonies aan de westkust. Omdat de pups in elk gebied getagd zijn met verschillende kleuren, wordt aangetoond dat er migratie tussen de groepen bestaat. Goed voor de gen-diversiteit. Na het verlaten van de zeehonden en opnieuw 90 minuten rijden stonden de Pancake Rocks op het menu. De Pancake Rocks zijn door seismische krachten van de zeebodem verheven. De naam is zeer toepasselijk want de rotsen lijken op een stapel pannenkoeken. Wat nog steeds een mysterie is, is hoe de gelaagdheid in eerder Millennia tot stand is gekomen. Wind, regen en de zee eroderen de rotsen net als bij de 12 apostelen langs de snelweg tussen Melbourne en Adelaide. Verder naar zuiden ging het waarbij we door de motregen en lage bewolking reden. We legden ons hoofd te rusten in Rapahoe Bay Holiday Park, 30 minuten ten noorden van Greymouth. Een perceel aan de rotsachtige kust waar we niet konden zien waar de zee en de lucht samenvloeiden vanwege het vocht.